Migrainepillen en Oud & Nieuw...
Door: Marco
Blijf op de hoogte en volg Marco
31 December 2016 | Taiwan, Taipei
Het is alweer de laatste dag van 2016.
Vanmorgen werden we wakker in Taipei, een beetje aan de late kant.
Gelukkig was er een ontbijtbuffetje tot 11.00u dus no hurry...
Na een lekker ontbijtje ben ik eerst op jacht gegaan naar een apotheek.
Nicole heeft regelmatig last van migraine, ze had gisteren haar laatste
Sumatriptannetje naar binnen gewerkt en nu zat ze zonder...
Via Google even gekeken waar de dichtstbijzijnde Pharmacy zat en hop, op pad.
Het meiske dat in de apotheek werkte sprak gelukkig "a lietel biet English" en ook de medische termen op het lege doosje hielpen enorm.
Na wat getik en gescroll op de computer kwam ze tot de conclusie dat ze die pillen niet op voorraad hadden en dat ze besteld moesten worden ....wanneer binnen?...Volgende week!...Sorry, dat geet 'm niet worden...Thank you, Xièxiè, byebye!
Ze wist nog wel te vertellen waar de next pharmacy was, en dat was gelukkig zo'n honderd meter verder op 't huukske.
Op naar het volgende meiske, ditmaal in een witte jas en een mondkapje voor.
Is trouwens heel gebruikelijk hier, mondkapjes...de halve bevolking loopt er mee, ook gewoon op straat. Ik weet nooit precies wat de bedoeling ervan is...
A) Ze zijn een beetje verkouden en willen de andere mensen niet besmetten, of B) Ze zijn kerngezond maar willen niet worden aangestoken door die mafkezen die met hun zieke kop toch gewoon zonder mondkapje op het werk/straat/sportclub* lopen te blaffen en te proesten. (*doorhalen wat niet van toepassing is)
Maar we dwalen af....ohja...apotheek nummer 2, meiske met een witte jas en een mondkapje.
Sprak net zo'n zelfde lietel biet engels als meiske nummer 1 maar maakte zich er wat dat betreft wel heel makkelijk van af....na een kleine minuut tikken en scrollen klonk er een accentloos en
perfect gearticuleerd "No" vanachter het mondkapje.
Waarschijnlijk zag ze mijn prettig verraste blik want er volgde een ineens wat minder accentloos "velly solly" achteraan.
Ik vond het ook velly sorry want ik moest weer door naar de volgende... De volgende was meer een soort drogisterij, beetje een soort van Trekvat of Kruidpleister.
Niet geschoten is altijd mis, dus ik naar binnen en daar stond meiske nummer 3.
Sprak dus helemaal geen engels, maar ze kon wel lezen wat er op het doosje stond en begon ook net als haar voorgangsters te tikken en te scrollen.
Na een goeie minuut loopt ze naar de zijkant van de toonbank waar een ietwat nerdy kereltje in een witte jas met chopsticks zijn welverdiende lunch naar binnen zit te prikken.
Zij zegt wat tegen hem, hij antwoordt wat terug, zij zegt weer iets, hij antwoordt weer iets, legt z'n stokjes opzij en staat op.
Ik heb er geen reet van verstaan maar in mijn beleving ging het zo...
Zij: "He Cheng, ik heb daar een bleekscheet voor de toonbank staan die last van z'n hoofd heeft en deze pillen nodig heeft...hebben we die ergens?"
Hij: "Sodeknetter, 't is ook altijd hetzelfde! Altijd als ik zit te vreten komt er weer zo'n eikel moeilijke vragen stellen! Zal wel weer teveel gezopen hebben!
Zij: "Ja, dan hoef je niet tegen mij te snauwen! Ik kan er ook niks aan doen hoor, chagerijn!!"
Hij: "Ja, ja..solly!Kun je ook niks aan doen...*zucht*...kom maar hier met dat doosje, ik kijkwel even"
Zoiets dan....denk ik...
Afijn, Cheng staat op en loopt naar een grote kast met allemaal kleine laatjes....laadjes.....laadtjes...een grote kast met allemaal kleine bakjes erin.
Hij trekt een van de bakjes open en komt met een doosje terug naar mij gelopen.
"This is right one sir" en geeft me een doosje pillen. Met 1000 maal excuses dat het niet hetzelfde merk is.
Ik vertel hem in m'n beste engels dat ik er erg blij mee ben en "that it shall oxidate on my ass" dat het merk niet overeen komt.
Ik mag nog wel even dik 1300 NT$ aftikken, bijna 40 euri's.
Maar goed, alles voor het meisje en ik dwars door Taipei weer naar het hotel.
Triomfantelijk kom ik de kamer binnen, met m'n pillen, blijkt dat ze ergens ver onder in de handtas toch nog een stripje met één Sumatriptannetje had zitten.....zo velly solly... :-)
's Avonds zijn we lekker naar de Sushi Express geweest, een leuk zaakje waar ze heerlijke sushi (joh!?) verkopen.
Je neemt plaats aan de rand van een soort lopende band die door de hele tent loopt. Op die lopende band staan allemaal schaaltjes sushi. Als je een schaaltje met iets lekkers voorbij ziet komen pluk je dat van de lopende
band af en smikkelen maar.
Als je genoeg hebt gegeten komt er een mannetje/vrouwtje die de lege schaaltjes telt, en dat aantal schaaltjes reken je af aan de kassa. Wij hadden met drie volwassenen en twee kids 31 schaaltjes weggetikt en moesten 930 NT$ afrekenen, nog net geen 30 euri.
En nu...nu is het hier in Taipei al 01.47u en zijn we net in 2017 beland.
Ik had gevraagd in de lobby van het hotel of we om 00.00u boven op het dak van het hotel mochten staan om het vuurwerk op de Taipei 101 te kunnen zien en dat mocht!
Henry had ons al gewaarschuwd om niet zelf naar de Taipei 101 te gaan in verband met de drukte, er verzamelen zich dan tienduizenden mensen en je kunt niet meer voor of achteruit.
Nu stonden we boven op het hotel met een vrij uitzicht....het was onvergetelijk!
Waarschijnlijk hebben jullie de beelden in Nederland wel al voorbij zien komen.
Ik ga zo even checken of de foto's gelukt zijn, het valt niet mee om een vuurwerkshow te fotograferen zeker niet voor een lijk...leek als ik.
Geniet van de avond, een fijne jaarwisseling...
En alvast een spetterend, gezond, sportief en gelukkig 2017!
Morgen meer....
Vanmorgen werden we wakker in Taipei, een beetje aan de late kant.
Gelukkig was er een ontbijtbuffetje tot 11.00u dus no hurry...
Na een lekker ontbijtje ben ik eerst op jacht gegaan naar een apotheek.
Nicole heeft regelmatig last van migraine, ze had gisteren haar laatste
Sumatriptannetje naar binnen gewerkt en nu zat ze zonder...
Via Google even gekeken waar de dichtstbijzijnde Pharmacy zat en hop, op pad.
Het meiske dat in de apotheek werkte sprak gelukkig "a lietel biet English" en ook de medische termen op het lege doosje hielpen enorm.
Na wat getik en gescroll op de computer kwam ze tot de conclusie dat ze die pillen niet op voorraad hadden en dat ze besteld moesten worden ....wanneer binnen?...Volgende week!...Sorry, dat geet 'm niet worden...Thank you, Xièxiè, byebye!
Ze wist nog wel te vertellen waar de next pharmacy was, en dat was gelukkig zo'n honderd meter verder op 't huukske.
Op naar het volgende meiske, ditmaal in een witte jas en een mondkapje voor.
Is trouwens heel gebruikelijk hier, mondkapjes...de halve bevolking loopt er mee, ook gewoon op straat. Ik weet nooit precies wat de bedoeling ervan is...
A) Ze zijn een beetje verkouden en willen de andere mensen niet besmetten, of B) Ze zijn kerngezond maar willen niet worden aangestoken door die mafkezen die met hun zieke kop toch gewoon zonder mondkapje op het werk/straat/sportclub* lopen te blaffen en te proesten. (*doorhalen wat niet van toepassing is)
Maar we dwalen af....ohja...apotheek nummer 2, meiske met een witte jas en een mondkapje.
Sprak net zo'n zelfde lietel biet engels als meiske nummer 1 maar maakte zich er wat dat betreft wel heel makkelijk van af....na een kleine minuut tikken en scrollen klonk er een accentloos en
perfect gearticuleerd "No" vanachter het mondkapje.
Waarschijnlijk zag ze mijn prettig verraste blik want er volgde een ineens wat minder accentloos "velly solly" achteraan.
Ik vond het ook velly sorry want ik moest weer door naar de volgende... De volgende was meer een soort drogisterij, beetje een soort van Trekvat of Kruidpleister.
Niet geschoten is altijd mis, dus ik naar binnen en daar stond meiske nummer 3.
Sprak dus helemaal geen engels, maar ze kon wel lezen wat er op het doosje stond en begon ook net als haar voorgangsters te tikken en te scrollen.
Na een goeie minuut loopt ze naar de zijkant van de toonbank waar een ietwat nerdy kereltje in een witte jas met chopsticks zijn welverdiende lunch naar binnen zit te prikken.
Zij zegt wat tegen hem, hij antwoordt wat terug, zij zegt weer iets, hij antwoordt weer iets, legt z'n stokjes opzij en staat op.
Ik heb er geen reet van verstaan maar in mijn beleving ging het zo...
Zij: "He Cheng, ik heb daar een bleekscheet voor de toonbank staan die last van z'n hoofd heeft en deze pillen nodig heeft...hebben we die ergens?"
Hij: "Sodeknetter, 't is ook altijd hetzelfde! Altijd als ik zit te vreten komt er weer zo'n eikel moeilijke vragen stellen! Zal wel weer teveel gezopen hebben!
Zij: "Ja, dan hoef je niet tegen mij te snauwen! Ik kan er ook niks aan doen hoor, chagerijn!!"
Hij: "Ja, ja..solly!Kun je ook niks aan doen...*zucht*...kom maar hier met dat doosje, ik kijkwel even"
Zoiets dan....denk ik...
Afijn, Cheng staat op en loopt naar een grote kast met allemaal kleine laatjes....laadjes.....laadtjes...een grote kast met allemaal kleine bakjes erin.
Hij trekt een van de bakjes open en komt met een doosje terug naar mij gelopen.
"This is right one sir" en geeft me een doosje pillen. Met 1000 maal excuses dat het niet hetzelfde merk is.
Ik vertel hem in m'n beste engels dat ik er erg blij mee ben en "that it shall oxidate on my ass" dat het merk niet overeen komt.
Ik mag nog wel even dik 1300 NT$ aftikken, bijna 40 euri's.
Maar goed, alles voor het meisje en ik dwars door Taipei weer naar het hotel.
Triomfantelijk kom ik de kamer binnen, met m'n pillen, blijkt dat ze ergens ver onder in de handtas toch nog een stripje met één Sumatriptannetje had zitten.....zo velly solly... :-)
's Avonds zijn we lekker naar de Sushi Express geweest, een leuk zaakje waar ze heerlijke sushi (joh!?) verkopen.
Je neemt plaats aan de rand van een soort lopende band die door de hele tent loopt. Op die lopende band staan allemaal schaaltjes sushi. Als je een schaaltje met iets lekkers voorbij ziet komen pluk je dat van de lopende
band af en smikkelen maar.
Als je genoeg hebt gegeten komt er een mannetje/vrouwtje die de lege schaaltjes telt, en dat aantal schaaltjes reken je af aan de kassa. Wij hadden met drie volwassenen en twee kids 31 schaaltjes weggetikt en moesten 930 NT$ afrekenen, nog net geen 30 euri.
En nu...nu is het hier in Taipei al 01.47u en zijn we net in 2017 beland.
Ik had gevraagd in de lobby van het hotel of we om 00.00u boven op het dak van het hotel mochten staan om het vuurwerk op de Taipei 101 te kunnen zien en dat mocht!
Henry had ons al gewaarschuwd om niet zelf naar de Taipei 101 te gaan in verband met de drukte, er verzamelen zich dan tienduizenden mensen en je kunt niet meer voor of achteruit.
Nu stonden we boven op het hotel met een vrij uitzicht....het was onvergetelijk!
Waarschijnlijk hebben jullie de beelden in Nederland wel al voorbij zien komen.
Ik ga zo even checken of de foto's gelukt zijn, het valt niet mee om een vuurwerkshow te fotograferen zeker niet voor een lijk...leek als ik.
Geniet van de avond, een fijne jaarwisseling...
En alvast een spetterend, gezond, sportief en gelukkig 2017!
Morgen meer....
-
31 December 2016 - 19:03
Siska:
We hebben idd de beelden voorbij zien komen
Prachtig!!
Jullie ook een mooi en gezond 2017
Wij sluiten 2016 zwaar af maar we hopen maar
Dat ondanks de omstandigheden 2017 goed word -
31 December 2016 - 22:22
Monique:
Gelukkig Nieuwjaar voor jullie!!
Niet te geloven dat wij nog 1 uur en drie kwartier moeten wachten voordat het bij ons 2017 is!!
Ja en wij hebben naar Guzman gekeken !
Bedankt voor het leuke verhaal weer!!
Kus van opa en oma -
01 Januari 2017 - 01:50
Esther Maassen:
Hebben de beelden inderdaad gezien, gelukkig!!. Was ook het enige vuurwerk (buiten wat we zelf hebben geknald) wat we hebben gezien. Het was zo mistig. Maar voor jullie ook een super 2017 met veel liefde, geluk en gezondheid en nog veel plezier daar! -
01 Januari 2017 - 11:56
Teuni Jacobs:
We hebben de beelden gezien, mooi
Hier was het erg mistig
We wensen jullie heel veel geluk, liefde en heel veel gezondheid voor 2017
En geniet nog van de mooie dingen
Gr Wim Teuni -
01 Januari 2017 - 12:17
Gert:
Ook een Gelukkig Nieuwjaar voor jullie allemaal. Wij wensen jullie nog een fijne tijd in Taiwan. Groetjes van Gert, Alie, Maxime en Didi. -
01 Januari 2017 - 18:01
Nettie Van Loon:
voor jullie allemaal ook een gelukkig en gezond 2017 -
04 Januari 2017 - 09:39
Marion:
Was weer erg leuk om te lezen!!
Volgende keer gewoon paracetamol bestellen. ...dat kennen ze overal.
Groetjes en nog veel plezier!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
